Noto εκκλησίες: μπαρόκ πετράδια

Φωλιασμένη στο γραφικό τοπίο της Σικελίας, η πόλη Noto φημίζεται για την εκπληκτική μπαρόκ αρχιτεκτονική της. Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων χαρακτηριστικών του είναι οι εξαίσιες εκκλησίες του που στέκονται ως υπέροχες μαρτυρίες της καλλιτεχνικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής.

Σε αυτό το άρθρο, θα εξερευνήσουμε τη μαγευτική ιστορία και τα αρχιτεκτονικά θαύματα των εκκλησιών Noto.

Καθεδρικός Ναός Noto

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολόου είναι ένα αριστούργημα της Σικελικής αρχιτεκτονικής του ύστερου μπαρόκ. Είναι ένα επιβλητικό και μεγαλοπρεπές κτίριο που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία του Νότο. Ο καθεδρικός ναός είναι σημαντικό θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο και αντιπροσωπεύει ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα της πόλης.

Ο καθεδρικός ναός Noto είναι το πιο σημαντικό θρησκευτικό κτήριο στο Noto της Σικελίας. Χτίστηκε μεταξύ 1693 και 1703 σε στιλ ύστερου μπαρόκ και βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης.

Η πρόσοψη του καθεδρικού ναού χαρακτηρίζεται από δύο καμπαναριά, μια μνημειακή σκάλα και μια κεντρική πύλη που υπερκαλύπτεται από ένα αέτωμα. Το εσωτερικό του καθεδρικού ναού είναι μια λατινική σταυροειδής κάτοψη και φιλοξενεί μια πλούσια διακοσμητική συσκευή, που περιλαμβάνει πίνακες, τοιχογραφίες και γλυπτά.

Η εκκλησία υπέστη σοβαρές ζημιές από σεισμό το 1848 και το 1996, αλλά αποκαταστάθηκε και άνοιξε ξανά για λατρεία το 2007. Σήμερα είναι ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα του Νότο και της Σικελίας.

Εκκλησία του San Domenico

Η εκκλησία του San Domenico είναι μια μπαρόκ εκκλησία που χτίστηκε στη Σικελία τον 17ο αιώνα. Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της μπαρόκ αρχιτεκτονικής στην περιοχή και φιλοξενεί μια τεράστια καλλιτεχνική κληρονομιά, όπως πίνακες ζωγραφικής, τοιχογραφίες και γλυπτά.

Η εκκλησία χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Rosario Gagliardi μεταξύ 1703 και 1727.

Η πρόσοψη χαρακτηρίζεται από δύο επάλληλες σειρές κιόνων, την πρώτη δωρική και τη δεύτερη ιωνική, και διακρίνεται από εναλλαγή κόγχων.

Το κεντρικό τμήμα, έντονα προεξέχον και χαρακτηρίζεται από κοίλες και κυρτές γραμμές, πριν από τη σκάλα πρόσβασης, που τονίζει την κατακόρυφη ανάπτυξη και το σκηνικό αποτέλεσμα του κτιρίου, εμπίπτει στην πλήρη τοπική μπαρόκ γλώσσα, της οποίας ο Gagliardi ήταν ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές. .

Η χρήση ελεύθερων στηλών στο μπροστινό μέρος είναι χαρακτηριστικό στοιχείο της γλώσσας του και εμφανίζεται και σε άλλα έργα του, όπως η εκκλησία του S. Carlo Borromeo και ο καθεδρικός ναός του San Nicolò. Είναι ένα στοιχείο που χρησιμεύει για να ενισχύσει το chiaroscuro και το πλαστικό αποτέλεσμα του συνόλου.

Το εσωτερικό του ναού είναι καλά διατηρημένο και είναι δομημένο σε κάτοψη επιμήκους ελληνικού σταυρού, που στεφανώνεται από πέντε τρούλους πλούσια διακοσμημένους με στόκους.

Εκκλησία της Santa Chiara

Η εκκλησία της Santa Chiara σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Rosario Gagliardi το 1730 και ολοκληρώθηκε το 1758.

Το εξωτερικό της εκκλησίας χαρακτηρίζεται από δύο επιβλητικούς κίονες της Τοσκάνης, που καλύπτονται από ένα είδος κυπέλλου από πέτρα ιβλάνης, και το καμπαναριό, διακοσμημένο στις γωνίες με δύο κιονόκρανα.

Το εσωτερικό του ναού είναι εμπνευσμένο από το πρότυπο ρωμαϊκών εκκλησιών με ελλειπτικό σχήμα. Είναι πλούσιο σε διακοσμητικά, στόκους και στόκους, που αντιπροσωπεύουν μια από τις καλύτερες ασκήσεις σε στυλ μπαρόκ που μπορούμε να βρούμε στη Σικελία.

Ο προθάλαμος της εισόδου χαρακτηρίζεται από ξύλινη οροφή, όπου βρίσκεται ο πίνακας που απεικονίζει «L'Assunzione di Maria», ενώ ψηλότερα συναντάμε την ξύλινη χορωδία, ζωγραφισμένη και διακοσμημένη με ένθετα.

Στους βωμούς του δεξιού σηκού βρίσκουμε τον πίνακα αφιερωμένο στη Santa Chiara. Ακριβώς δίπλα του βρίσκεται ο βωμός του δέκατου ένατου αιώνα που απεικονίζει τον Άγιο Βενέδικτο και την Αγία Σχολαστική, έργα του ζωγράφου του Παλέρμο Salvatore Lo Forte. Στους βωμούς στα αριστερά υπάρχει ένα από τα πιο σημαντικά έργα στην επαρχία των Συρακουσών: το άγαλμα της «Madonna col Bambino», που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και προέρχεται από την αρχαία Noto.

Ο κύριος βωμός αντιπροσωπεύει έναν ύμνο στο μπαρόκ της Σικελίας: μια λεπτώς σκαλισμένη επάλξεις σε ανάγλυφο και κατασκευασμένο σε πολύχρωμο στόκο. Σε αυτό το πλαίσιο βρίσκουμε καμβάδες που απεικονίζουν το «L'Assunzione della Vergine» από τον 18ο αιώνα.

Εκκλησία του Montevergine

Η Εκκλησία του Montevergini είναι μια μπαρόκ εκκλησία που βρίσκεται στο Noto της Σικελίας. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Vincenzo Sinatra και κατασκευάστηκε μεταξύ 1747 και 1762.

Η πρόσοψη του ναού χαρακτηρίζεται από ένα κοίλο σχήμα στο κεντρικό τμήμα, το οποίο δημιουργεί ένα γραφικό σκηνικό μεγάλης οπτικής απήχησης. Η πρόσοψη χωρίζεται σε δύο τάξεις παραστάδων που υπερκαλύπτονται από δωρικά κιονόκρανα στην κάτω τάξη και ιωνικά κιονόκρανα στην ανώτερη τάξη. Τελειώνει με κορώνα κιγκλίδωμα και δύο καμπαναριά. Η πύλη στο κέντρο της πρώτης τάξης πλαισιώνεται από παραστάδες με κορινθιακά κιονόκρανα που στηρίζουν ευθύ αέτωμα. Στο κέντρο της δεύτερης τάξης υπάρχει ένα παράθυρο που καλύπτεται από ένα τριγωνικό αέτωμα.

Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι πλούσια διακοσμημένο με στόκους, τοιχογραφίες και μπαρόκ βωμούς από πολύχρωμο μάρμαρο. Ο κύριος βωμός υπερκαλύπτεται από ένα κιβόριο ναού και δύο βωμούς που απεικονίζουν το "La Deposizione" και το "Lo Sposalizio della Vergine", του Costantino Cerasi. Το θησαυροφυλάκιο του ναού διακοσμήθηκε επίσης από τον Costantino Cerasi, μεταξύ 1762 και 1772, με μια τοιχογραφία που απεικονίζει «La Gloria degli Ordini Benedettini». Το αρχικό δάπεδο της εκκλησίας με πλακάκια, που έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα, προσδίδει ένα πολυχρωματικό και κομψό αποτέλεσμα στο περιβάλλον.

Εκκλησία του San Francesco all'Immacolata

Η Εκκλησία του San Francesco all'Immacolata βρίσκεται στην κορυφή μιας γραφικής σκάλας τριών θέσεων στο Corso Vittorio Emanuele στο κεντρικό τμήμα της πόλης. Χτίστηκε μεταξύ 1704 και 1750 από τους Rosario Gagliardi και Vincenzo Sinatra και είναι μια από τις πιο όμορφες εκκλησίες στο Noto.

Η πρόσοψη χωρίζεται σε δύο τάξεις παραστάδων με κορινθιακά κιονόκρανα και στέφεται από αέτωμα. Στο κέντρο, μια κομψή πύλη, πλαισιωμένη από μπαρόκ κίονες με φυλλώδη μοτίβα λαξευμένα στην πέτρα, ξεπερνιέται από ένα σπασμένο αέτωμα με πλούσιο διακοσμημένο γείσο, που αφήνει χώρο για ένα αυλάκι σε μορφή κόγχης. Εκατέρωθεν, δύο κόγχες πλαισιωμένες από μικρούς κίονες που στηρίζουν τοξωτά αετώματα, τονίζουν τον διακοσμητικό και πλαστικό χαρακτήρα του συνόλου.

Το σκηνικό αποτέλεσμα και η κατακόρυφη ανάπτυξη του κτιρίου ενισχύονται από την παρουσία της τριπλής σκάλας πρόσβασης και της βάσης στην οποία στηρίζονται οι κολώνες και οι παραστάδες της πρόσοψης.

Μέσα στην εκκλησία, με μονόκλιτο και λατινικό σταυρό, υπάρχουν πίνακες ζωγραφικής και ταφικά μνημεία του 18ου αιώνα, μερικά από τα οποία είναι αφιερωμένα στους πρίγκιπες της Villadorata, Mariano Nicolaci και Lorenzo, και στον μαρκήσιο Giuseppe Trigona και τη σύζυγό του.

Στην αψίδα υπάρχει ένα επιχρυσωμένο ξύλινο άγαλμα της Αμόλυντης Παναγίας, που χρονολογείται από το 1504 και αποδίδεται στον Antonio Monachello, τοποθετημένο στο πλαίσιο μιας πλούσιας διακοσμητικής συσκευής από ξύλο και στόκο με μπαρόκ μορφές.

Δύο από τα πλαϊνά παρεκκλήσια, αφιερωμένα αντίστοιχα στον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης και στον Άγιο Αντώνιο της Πάδοβας, είναι έργο του καλλιτέχνη στοκαρίσματος Giuseppe Gianforma, σύγχρονου της Serpotta, σχεδιασμένο από τον Vincenzo Sinatra. Χαρακτηρίζονται από διακοσμητικά στοιχεία τυπικά του μπαρόκ και του ροκοκό.

Η πλατεία μπροστά από το πρώην μοναστήρι του Σαν Φραντσέσκο στεγάζει ένα μαρμάρινο άγαλμα της Άμωμου Παρθένου, από τα τέλη του 18ου αιώνα.

Εκκλησία του San Carlo al Corso

Η εκκλησία του San Carlo al Corso είναι ένα αριστούργημα της ύστερης μπαρόκ αρχιτεκτονικής στο Noto της Σικελίας. Σχεδιάστηκε από τον Rosario Gagliardi το 1730 και έχει μια εντυπωσιακή πρόσοψη που χαρακτηρίζεται από κοίλες και κυρτές γραμμές και μια πλούσια διακοσμητική συσκευή. Στο εσωτερικό, μπορείτε να θαυμάσετε ένα πολυτελές περιβάλλον διακοσμημένο με τοιχογραφίες και στόκους του 18ου αιώνα.

Η πρόσοψη της εκκλησίας του San Carlo Borromeo έχει κατακόρυφη ανάπτυξη και χωρίζεται σε τρεις τάξεις κιόνων, με δωρικά κιονόκρανα στην κάτω τάξη, ιωνικά κιονόκρανα στην κεντρική τάξη και κορινθιακά κιονόκρανα στην ανώτερη τάξη. Η παρουσία πλούσιας διακόσμησης ζωφόρων και γείσων, που εκτείνονται πάνω από τους ελεύθερους κίονες, εναλλάσσοντας κόγχες που μιμούνται ανοίγματα, δημιουργούν πλαστικό αποτέλεσμα και διακοσμητικό πλούτο με έντονη οπτική επίδραση.

Το εσωτερικό της εκκλησίας του San Carlo Borromeo χωρίζεται σε τρία κλίτη διατεταγμένα σε λατινικό σταυρό και καλυμμένα με καμάρες, διακοσμημένα με πολύχρωμους στόκους και τοιχογραφίες που αποδίδονται στον ζωγράφο Costantino Cerasi, που απεικονίζουν βιβλικά επεισόδια και θρησκευτική εικονογραφία. Στη δεξιά πλευρά του κεντρικού σηκού βρίσκεται ένας όμορφος ξύλινος άμβωνας με τη μορφή θόλου που υποστηρίζεται από γρύπα, σύμβολο του Τάγματος των Ιησουιτών.
Η εκκλησία του Σαν Κάρλο χρησίμευσε ως Καθεδρικός Ναός του Νότο για αρκετά χρόνια, κατά τη διάρκεια της οποίας ο τελευταίος βρισκόταν υπό ανακατασκευή μετά από κατάρρευση το 1996.

Εκκλησία του Santissimo Salvatore

Η Βασιλική του Υπεραγίου Σωτήρος είναι μια μπαρόκ-νεοκλασική εκκλησία που βρίσκεται στο Noto της Σικελίας. Εγώ
t χτίστηκε μεταξύ 1767 και 1787 κατ' εντολή της Μητέρας Ηγουμένης Αδελφής Maria Isabella Rau della Ferla. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Andrea Gigante και ολοκληρώθηκε από τον κανόνα D. Antonio Mazza.
Η πρόσοψη της βασιλικής χωρίζεται σε δύο τάξεις που υπερτίθενται από ένα γείσο. Πάνω από την πύλη εισόδου υπάρχει μια σχάρα, μια κυρτή σχάρα που επέτρεπε στις μοναχές να κοιτάζουν χωρίς να τις βλέπουν.
Οι εσωτερικές διακοσμήσεις της εκκλησίας αποτελούν μια αξιοσημείωτη μαρτυρία της πολιτιστικής μετάβασης της Σικελίας μεταξύ του ύστερου μπαρόκ και του νεοκλασικισμού. Αξίζει να σημειωθεί σίγουρα οι τοιχογραφίες στην οροφή και οι αγιογραφίες που βρίσκονται στους πλαϊνούς βωμούς.
Στη δεξιά πλευρά υπάρχουν: «L'adorazione dei Magi», που αποδίδεται στον Giuseppe Patania και «La Crocifissione» που αποδίδεται στον Giuseppe Velasco. Στην αριστερή πλευρά, από την άλλη, διακρίνονται: «La presentazione dei Santi Mauro e Placido a San Benedetto», με την υπογραφή του Giuseppe Velasco και «La Madonna del Rosario» που αποδίδεται στον ίδιο ζωγράφο.
Άλλα σημαντικά έργα τέχνης είναι: ένα ξύλινο γλυπτό της «Madonna col Bambino» και η ασημένια τεφροδόχος που φιλοξενεί τα λείψανα του S. Restituto Martire.
Βρίσκεται στα αριστερά του καθεδρικού ναού του Noto, από την υπερυψωμένη πλατεία μπροστά από τη Βασιλική του San Salvatore, έχετε μια προνομιακή θέα σε πολλά από τα μπαρόκ θαύματα του ιστορικού κέντρου. Είναι επίσης δυνατό να φωτογραφίσετε τον καθεδρικό ναό του Noto από μια μοναδική γωνία.

συμπέρασμα

Οι εκκλησίες του Noto δεν είναι μόνο αρχιτεκτονικά θαύματα αλλά μαρτυρούν επίσης την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της πόλης. Με τις υπέροχες προσόψεις, τους περίπλοκους εσωτερικούς χώρους και τα ανεκτίμητα έργα τέχνης τους, αυτές οι εκκλησίες αιχμαλωτίζουν τους επισκέπτες και προσφέρουν ματιές σε μια περασμένη εποχή.

Η εξερεύνηση των εκκλησιών Noto είναι μια αξέχαστη εμπειρία, που επιτρέπει σε κάποιον να εμβαθύνει στην ομορφιά της σικελικής μπαρόκ αρχιτεκτονικής, ενώ βυθίζεται στη βαθιά ιστορική και πολιτιστική σημασία της πόλης.